А до нашой заградечки
Ясне сонце світит,
Посіяла моя мила (2)
Вшелияки квіти.

Посіяла, заграбала,
Біла ружа зишла,
Чого же ти, моя мила, (2)
До касарні пришла?

Кед лес пришла, сідай собі,
Можеш ночувати,
На тій моїй постеличці (2)
Єдну нічку спати.

Сіла мила та й заснула,
Спала аж до рана,
Рано встала, заплакала, (2)
Же єй болит глава.

Як тя мала глава болиц,
Било мі повісти,
Дав би я ти дошикувац (2)
Доктора довести.

А як доктор ку ній пришов,
Зараз ї одгадав:
Чекай, дівча, до вечора,
Буде хлопец або цера
Заразіцка – зараз.