Мої мамця дома, а я в Америці,
Роблю я в Нев-Йорку, в тій новій фабриці,

Як машину пущам, нитки ся торгают,
А мої мамуся о ничім не знают.

А та Америка єст то превелика,
Наїстся ’го біда, хто не зна язика.

Мене ся наїла за дванацет тижнів,
Ніж ся мі не здерли ті краївски цижми.

Цижми ся мі здерли, лашки з мя спадали
Хтовди мя англики до роботи взяли.

Обіцяли мені півталяра на ден,
Ищи ся сміяли: "Роби, грінер блазен!"

Як я то почула, што они ся сміют,–
Не буду робила, бо мі ручки мліют!

А ручки мі мліют, слези мі спадают,
А мої матуся о ничім не знают.

Виховали-сте мя на своїх колінах,
Не буду робила на ваших полянах.

Виховали-сте мя, як єдну ягоду,
Виправили-сте мя за широку воду.

За воду широку, за море глубоке,
Тераз бануєте: "Дитя моє любе!"