Приїхав до нєй гарді убраний
Під зелений ганочок,
І ручки підносит, і гарді єй просит
О зелений віночок.

Она му дала, хоц го не знала,
А він ї подякував:
Дякую я тобі, моя наймиленьша,
Заховам го я собі.

Недовго бив – штирі неділі,
Як за ним посилала.
Ци ти не маш коня, ци тя неє дома,
Ци мама зборонила?

І мам я коня, і сам я дома,
Мама мі не боронит,
Але я мам іншу, а од тебе мильшу,
Стежку мі заставила.

Як маєш іншу, од мене мильшу,
То ид до нєй, ид до нєй,
Я хоц ся не видам, та ся людьом придам,
О, мій хлопче коханий!