На дільци, на вершку, дав мі милий грушку,
Ой я йому гузічок на його лайбичок.

Повідав мі милий, же ма штирі воли,
Жеби-м за не пішла, то мі буде добрі.

А я за не пішла, нема лем телята,
Тепер ся мя тикат біда вшелияка.

Повідав мі милий, же ма штирі воли,
Же мя буде возив з хижи до комори.

А він мя не возит, лем все на мя грозит,
Же ніж буде жити, та мя буде бити.

Мамко моя, мамко, серце мі ся замкло,
Де то тоти ключи, што до серця суци?