А у млині три камені.
Чом єден не меле?
Любив хвопец своє дівча,
Чом же єй не бере?

Чого, коню, воду не п'єш,
Чого так сумуєш?
А чого ти, мій синоньку,
Дома не ночуєш?

Як же я мам, моя мати,
Дома ночувати,
Коли прийде така ночка,
Ніт з ким розмовляти.

Ід же, сину, на поляну,
Там дівча гуляє.
Рад би я го зачепити,
Отец, мац не дає.

Не загваряй, мій синочку,
Не твоє оно є,
Бо лем ти ся приготуєш,
Возмут ти го люде.

Нехай же єй циган бере,
Я єй брав не буду!
Сяду собі на коничка,
Тай на войну поїду!