Буде ярмарок, буде в Пряжові в середу,
Та я свою жену на ярмарок поведу.
Кедь буде дорогу, продям тя, небого,
Кедь буде затано, пойдь дому, газдине!

Нескоро ж ми прийшли, юж ся розходжали,
А за мою стару мало мі давали,
Єден мі обіцяє пів таляра,
Другий ані скілько, бо є дуже стара.

В Пряжові не найшли купця богатого,
Поведу тя, жено, аж до Гуменного.
Кедь тя добре продам, а же нич не втрачу,
Куплю собі ліпшу, хоч дещо доплачу.

Жену я там продаю, але і заплакаю,
Хто мі тепер буде мої керпці латати?
Піду знов на ярмарок, куплю тя, небого,
Чи будеш затаньо, або за дорого!