Співаночкы мои,
Где-ж я вас подію,
Пойду до лісочка,
Там я вас посію.

А будут там хлопці,
На траву ходити,
Співаночкы мои,
Будут находити.

Як я з Устя пойду,
Што-ж я вам откажу,
Там пониже села,
Заградку засажу.

Кто коло ней прейде,
Вспоминати буде,
Шкода, Боже, того,
Што заградка його.

Заградка не моя,
Бом єй не градила,
Але зіля моє,
Бо я го садила.

Не рубай, не стинай,
Най ся зеленіє,
Не ход ку дівчату,
Най ся червеніє.

Ищы-єм не рубал,
Уж трискы падают,
Ищы-м не любувал,
Уж мня огваряют.